Kryzys powiedział nam wszystkim “sprawdzam”. “Sprawdzam” co jest deklaracją, a co realizacją. “Sprawdzam” nie tylko czy/jak wykorzystujemy technologię w szkole, ale także kim jesteśmy, jak pracujemy, jakie mamy relacje z uczniami, rodzicami, co nam wychodzi a co – mówiąc kolokwialnie –  leży i kwiczy. Po pierwszych tygodniach pracy online można już pokusić się o zebranie pierwszych wniosków na temat naszej aktualnej pracy w ADE. Wnioski, które zawarliśmy w tym tekście oparliśmy na naszych obserwacjach, codziennych rozmowach wśród nauczycieli, rozmowach z uczniami, analizie zaangażowania uczniów oraz anonimowej ankiecie, którą przeprowadziliśmy wśród rodziców.

Na początku okresu zamknięcia szkół podjęliśmy kilka decyzji, które okazały się kluczowe.

Tygodnik „Perspektywy” jak co roku opublikował niedawno listę najlepszych szkół ponadgimnazjalnych w naszym kraju. Najlepsi trafili na pierwsze strony gazet, lokalne media szybko znalazły „swoje” szkoły i podały, które z nich na lokalnym podwórku są „naj”.

I niby w naszej szkole nie powinno nas to obchodzić. Mamy uczniów młodszych, ale czujemy podskórnie, że ktoś kiedyś wpadnie na pomysł, żeby zrobić taki ranking w szkołach podstawowych. Od razu powiedzmy więc bardzo wyraźnie: nie stajemy w szrankach. Nie obchodzą nas rankingi. Nie chcemy porównywać się z innymi szkołami tak, jakby to były jakieś zawody. Chcemy być oceniani przez uczniów i ich rodziców. Ich opinie wystarczą nam w zupełności, by poprawić lub zepsuć sobie humor.

Ostatnio odwiedził nas rodzic szukając nowej szkoły dla swojego dziecka. Mówił, że po kilku miesiącach jest ono zmęczone swoją szkołą, nie chce tam chodzić, boi się kolejnego sprawdzianu i ma dosyć siedzenia “do dobranocki” przy książkach (to bardzo młody uczeń).

Nie wiemy, czy rodzic zdecyduje się zostać z nami, znajdzie inną szkołę, czy postanowi uczyć je w domu. Różnie bywa. Wiemy jednak, że to dziecko potrzebuje ratunku.